Rita is zes en woont samen met haar ouders, jongere broer en zus en twee oudere zussen in het Rasuwa district in Nepal. Na een periode van armoede en een lang ziekbed van haar moeder besluit haar vader Rita en haar jongere zus naar een weeshuis te brengen.
In 2004 werd Rita met haar jongere zus Assia naar een weeshuis in Kathmandu gebracht. Ze zaten er bijna acht uur voor in een bus. Rita: ‘We voelden ons in de steek gelaten, ik vergeet het nooit meer. Tenslotte hadden we gewoon onze ouders nog. Ik heb nooit meer echt leren vertrouwen op anderen’. Over het weeshuis en de vrijwilligers is ze heel duidelijk: ‘Vrijwilligers die komen en gaan, zijn niet goed voor het weinige vertrouwen dat de meeste kinderen hebben. Op een bepaalde manier waren ze goed, tenslotte zorgden ze ook financieel voor ons. Maar zodra we ons gingen hechten waren ze alweer vertrokken.’
Rita: ‘Vrijwilligers in weeshuizen brengen uiteindelijk meer kwaad dan goed. Hoe aardig sommigen ook zijn, het moment dat ze weer vertrekken is gewoon te pijnlijk. Het maakte ons elke keer weer verdrietig.’ En dat terwijl het ergste nog moest komen. Assia, Rita’s jonge zusje, werd ter adoptie aangeboden. ‘Ineens was ze weg. Het gebeurde terwijl ik op school zat. De begeleiding zei dat ze was geadopteerd door een goede familie in het buitenland. Ik heb niet eens afscheid kunnen nemen van haar. Dat was een afschuwelijk moment,’ vertelt Rita.
De vader van Rita kwam direct in actie, hij voelde zich bedrogen. Rita: ‘Mijn vader en ik waren in shock toen we erachter kwamen dat ze was verkocht. Hij vroeg het weeshuis haar direct terug te halen. Maar alles wat hij kreeg was een Amerikaans adres van de familie waar Assia zou wonen. Mijn vader heeft heel erg zijn best gedaan deze mensen te bereiken, maar ze hebben nooit op zijn post gereageerd.’
Na het nieuws van haar kleine zusje heeft Rita’s vader besloten Rita mee naar huis te nemen. Maar na viereneenhalve maand bij haar ouders te hebben gewoond, heeft haar vader haar in 2006 opnieuw weggebracht. Ditmaal naar de stichting ‘Umbrella’, een organisatie die tot doel heeft kinderen, zodra het kan, terug te brengen bij de ouders of in de gemeenschap. ‘Hier woonde ik vijf jaar, waarna ik uiteindelijk ben herenigd met mijn ouders. Op dit moment volg ik een verpleegstersopleiding in Kathmandu dankzij de steun van Umbrella. Ik ben ze daar heel dankbaar voor. Evenals voor de herening.’
